Ik ben mondiger en krachtiger geworden

Zie na ziekte maar eens te re-integreren tijdens een turbulente reorganisatie. Dat lukt alleen wanneer je je grenzen kent en kunt aangeven. Natasja de Knecht leerde dat door schade en schande. Maar vooral door doelgerichte coaching. ‘Lang had ik de overtuiging dat ik alles in mijn eentje moest oplossen.’

‘Vol enthousiasme heb ik altijd in de zorg gewerkt. Ik ben een spring in het veld, die barst van de energie. Toch raakte ik vorig jaar uitgeput. In 2018 zouden alle vestigingen van onze instelling zelf-organiserend gaan werken. Ik werd verantwoordelijk voor twee locaties. Alles bij elkaar kreeg ik zestig man onder mijn hoede, die zich de nieuwe werkwijze nog helemaal eigen moest maken. Voor mij betekende dat een forse functieverzwaring, maar ik had er zin in. Ik was net hersteld van een operatie en was blij dat ik weer aan de slag kon. “Kom maar op”, dacht ik nog.

“Laatst zei een collega: Je straalt zoveel meer rust en kracht uit.” – Natasja

‘Ik heb me er flink op verkeken. Alles was nieuw voor iedereen, en dat wekte veel weerstand op; van samenwerken was weinig sprake. Zo’n reorganisatie kun je gewoon niet van de één op andere dag uitvoeren, ontdekte ik al snel. Een jaar lang werkte ik voor tien. Totdat ik op een dag een black-out kreeg op het toilet. Mijn vriend hoorde een bonk, zag mij op de grond liggen en heeft meteen de ambulance gebeld. Diagnose in het ziekenhuis: langdurende stress.’

Schuldgevoel

‘De weken erna vond ik het moeilijk om toe te geven dat ik het niet volhield. Af en aan lag ik in bed en ging dan toch weer aan het werk. Het schuldgevoel vrat aan me, want als manager weet je: het kost bakken met geld als iemand thuiszit. Op advies van een psycholoog die ik zelf inschakelde, heb ik me toch helemaal ziekgemeld. De koek was op. Door de gesprekken begon ik te beseffen hoe streng ik voor mezelf ben en hoe graag ik belangrijk wil zijn voor anderen, terwijl ik mijn eigen behoefte opzijzet.’

‘Na de zomer keerde ik terug voor halve dagen, maar wel weer op twee nieuwe locaties. Ik voelde meteen: daar ben ik nog niet mondig en krachtig genoeg voor; ik heb begeleiding nodig. Via mijn werkgever kon ik terecht bij een coach van HSK, dat was een schot in de roos. Er was meteen een klik met mijn coach Marieke; ik voelde me veilig bij haar en haar praktische en persoonlijke aanpak. Het hielp om alles van A tot Z vertellen. Er was een soort erkenning voor de heftige periodes die ik heb meegemaakt. Ik heb de neiging daaraan voorbij te rennen, maar door het besef van het totaalplaatje ging ik milder naar mezelf kijken. De boog hoeft niet altijd gespannen te staan, realiseerde ik me.’

‘Daarnaast kreeg ik oefeningen, die ik meteen kon toepassen op mijn dagelijkse werk. Voor lastige gesprekken, bijvoorbeeld, filterden we samen uit waar ik zo tegenop zag en waarom. Zo bleek ik me vaak in bochten te wringen om conflicten te vermijden, en zat de overtuiging dat ik alles zelf moet oplossen me in de weg. Door die inzichten en met behulp van gerichte gesprekstechnieken leerde ik me beter uit te spreken over mijn standpunten en behoeften. Ik ging beter voor mezelf zorgen.’

Rust

‘In februari was ik honderd procent hersteld. Ik sta er weer, voelde ik. Maar alsof de duvel ermee speelde, kwam corona en dook ik weer vol de turbulentie in. Het goede nieuws is dat ik er hartstikke goed doorheen ben gekomen. Sterker nog: de manier waarop ik mijn team door de crisis heb gesleept, wordt binnen onze organisatie als een voorbeeld genoemd. Natuurlijk heb ik nog steeds mijn kwetsbare momenten, maar die herken ik nu en kijk dan wat ik nodig heb. Laatst zei een collega: “Je straalt zoveel meer rust en kracht uit”. En ja, zo voel ik het ook.’

Credits:

Interview en tekst: Teus Lebbing
Fotografie: Malou van Breevoort