We willen onze medewerkers een lange adem geven

Hoelang de coronacrisis gaat duren? Niemand die het weet. Daarom blijft het Delftse Reinier de Graaf Ziekenhuis investeren in extra psychosociale zorg voor zijn 2600 medewerkers. ‘Niet alleen tijdens de eerste golf, maar juist ook daarna’, benadrukt HR-manager Ramses van Rijn.

‘Medewerkers met een zorghart denken aan iedereen behalve aan zichzelf en hebben moeite met het bewaken van hun grenzen. Dat viel me meteen op, toen ik hier een jaar geleden startte als HR-manager. De mentale belasting van hun werk is bovendien groot; samen met hun “gevende” inborst zorgt dat voor uitval. Om te ontdekken wat medewerkers nodig hebben, waren we binnen ons ziekenhuis al een traject gestart, gericht op persoonlijk contact. In kleine groepssessies bespraken we wat er leefde. En toen kwam de coronacrisis, die psychosociale begeleiding nóg urgenter maakte.’

Vak apart

‘Van de ene op de andere dag werd onze dagtaak: schakelen, crisismanagement, coronazorg optuigen. En dat betekende natuurlijk: veel schuiven met personeel. Zuid-Holland en Noord-Brabant werden relatief het zwaarst getroffen; hier in Delft deden we dus volop mee in de coronapiek. Wekenlang hebben onze IC en 3 COVID-afdelingen volgelegen. Ik kan me nog goed herinneren hoe, net na de uitbraak, een IC-arts bezweet bij ons crisisteamoverleg aanschoof om zijn ingrijpende ervaringen te delen. Direct wisten we: de frontlinie-afdelingen krijgen zoveel te verstouwen, daar hebben ze extra gespecialiseerde steun bij nodig. We hebben zelf bedrijfsartsen en psychologen in huis, maar traumaopvang is een vak apart; die moet je extra organiseren, zeker met zulke piekbelastingen. Dat besluit viel op een zondag. Maandag stonden de HSK-experts bij ons op de stoep.

“Zo willen we preventief inspelen op wat sluimert onder medewerkers; hen de kans te geven bij zichzelf stil te staan en zich te trainen in een lange adem.” – Ramses

Dreiging

‘Samen met HSK, kozen we ervoor om de mensen op de IC, spoedeisende hulp en de corona-afdelingen een directe debriefing en traumahulp aan te bieden. Dagelijks prikten we een moment om te kijken of dat voldeed en waar eventueel extra hulp nodig was. Specifieke aandacht hadden we bijvoorbeeld voor de medewerkers van de Operatiekamer (OK), die vanwege hun specialistische vaardigheden op de IC werden ingezet. Voor hen was de frontliniedynamiek een grote overgang. Op een OK overlijden er zelden patiënten; nu lag die dreiging continu op de loer. Hoe ga je daarmee om? Maar ook om stoom af te blazen konden zij mentale ondersteuning aanvragen.’

‘Nu bekeken, zijn we net in controle gebleven, maar wel met een volle inzet van onze medewerkers. Dat zegt alles over hun flexibiliteit en bereidheid. De meerderheid heeft aangegeven tijdens een volgende coronagolf weer inzetbaar te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat de zorg en aandacht die we met HSK hebben kunnen bieden, daar flink aan heeft bijgedragen.’

Mentale conditie

‘Maar we zijn er nog niet. Deze crisis is uniek; er is geen kop en geen staart, niemand weet wat eraan komt. Hoe bereid je 2600 man daarop voor? Om een inschatting te maken van hun mentale conditie, onderzoeken we nu samen met HSK de impact van de coronacrisis op al onze medewerkers. Via vragenlijsten peilen we hoe ze hun werkdruk en stress ervaren en wat hun herstelbehoefte is. Medewerkers in de risicozone krijgen een aanvullend gesprek met één van de HSK-psychologen en eventuele extra begeleiding. Zo willen we preventief inspelen op wat sluimert onder medewerkers; hen de kans te geven bij zichzelf stil te staan en zich te trainen in een lange adem. Zodat we – als het zover komt – een volgende coronagolf het hoofd kunnen bieden. Met z’n allen.’

Credits:

Interview en tekst: Teus Lebbing
Fotografie: Malou van Breevoort